ما ز یاران چشم یاری داشتیم

ما ز یاران چشم یاری داشتیم		خود غلط بود آن چه می پنداشتیم
تا درخت دوستی بر کی دهد		حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم
گفت و گو آیین درویشی نبود		ور نه با تو ماجراها داشتیم
شیوه چشمت فریب جنگ داشت		ما ندانستیم و صلح انگاشتیم
گلبن حسنت نه خود شد دلفروز		ما دم همت بر او بگماشتیم
نکته‌ها رفت و شکایت کس نکرد		جانب حرمت فرونگذاشتیم
گفت خود دادی به ما دل حافظا		ما محصل بر کسی نگماشتیم