نمی دانستم

نگهت آفت جان بود نمی دانستم

حاصل عشق زیان بود نمی دانستم

تا که مجذوب نگاه تو شدم  فهمیدم

عشق هم در نوسان بود  نمی دانستم

عاشقی گفت که این عشق جگر می خواهد

راستی حرف همان بود  نمی دانستم

عمر ما هم سپری شد به فراز و به نشیب

ره نه این بود نه آن بود نمی دانستم

سوختن  این همه خوش باوری و خامی ها

تجربه درس زمان بود نمی دانستم

گفت اقبال جهان را تو چه دیدی ؟گفتم

سیلی چرخ گران بود نمی دانستم

زمستان است

هوا بس ناجوانمردانه سرد است...
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت،

سرها در گریبان است .

کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را .

نگه جز پیش پا را دید ، نتواند ،

که ره تاریک و لغزان است .

وگر دست محبت سوی کس یاری،

به اکراه آورد دست از بغل بیرون ،

که سرما سخت سوزان است .

نفس کز گرمگاه سینه می آید برون، ابری شود تاریک .

چو دیوار ایستد در پیش چشمانت .

نفس کاینست ، پس دیگر چه داری چشم ز چشم دوستان دور یا نردیک؟

مسیحای جوانمرد من! ای ترسای پیر پیرهن چرکین!

هوا بس ناجوانمردانه سردست ... آی ...

دمت گرم و سرت خوش باد !

سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای !



منم من ، میهمان هر شبت ، لولی‌وَش مغموم .

منم من ، سنگ تیپا خورده رنجور .

منم ، دشنام پست آفرینش ، نغمه ناجور



نه از رومم، نه از زنگم ، همان بی رنگ بی رنگم .

بیا بگشای در ، بگشای، دلتنگم.

حریفا ! میزبانا! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد.

تگرگی نیست ، مرگی نیست .

صدائی گر شنیدی صحبت سرما و دندان است .

من امشب آمدستم وام بگذارم.

حسابت را کنار جام بگذارم .

چه می گوئی که بیگه شد ، سحر شد ، بامداد آمد ؟

فریبت می دهد بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست .

حریفا ! گوش سرما برده است این ، یادگار سیلی سرد زمستان است .

و قندیل سپهر تنگ میدان . مرده یا زنده ،

به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود ، پنهان است .

حریفا! رو چراغ باده را بفروز شب با روز یکسان است .



سلامت را نمیخواهند پاسخ گفت.

هوا دلگیر ، درها بسته ، سرها در گریبان ، دستها پنهان ، نفسها ابر ،

دلها خسته و غمگین ،

درختان اسکلتهای بلور آجین ،

زمین دلمرده ، سقف آسمان کوتاه ،

غبار آلوده ، مهر و ماه ،

زمستان است ...

دارویی مفید برای سرفه

یه شب ، وقتی نلسون راکفلر ، ثروتمند معروف و زنش، از گردش بر گشتند ،

زن دچار سرفه ناگهانی شد و مدام سرفه کرد.

شوهرش با اضطراب و دستپاچگی پرسید:

عزیزم بگو چی برم برای گلوت بخرم.

زن: اون گردنبند زمرد سبزی که در جواهر فروشی سر کوچه دیدم

حکمت نصف بودن دیه زنان

زنی رو به خدا کرد و گفت: چرا باید دیه ما نصف مردها باشد؟ 

 خداوند مهربانانه فرمود: بنده ی من! اگر با کشتن، تو را از شوهرت بستانند، به او بیست میلیون می رسد، 

 ولی اگر او را بکشند تو صاحب چهل میلیون می شوی  

زن خندید و گفت: خدایا حکمتت را شکر!