هر کس گمشده ای دارد ... و خدا گمشده ای داشت ...

هر کسی دو تا است ... و خدا یکی بود

و یکی چگونه می تواند باشد ؟

هر کسی به اندازه ای که احساسش می کنند هست

و خدا کسی که احساسش کند را نداشت

عظمت ها همواره در جستجوی چشمی است که آن را ببیند

خوبی ها همواره نگران که آن را بفهمند

و زیبایی ها همواره تشنه ی دلی است که به او عشق ورزد

و قدرت نیازمند کسی است که در برابر او رام گردد

و غرور در جستجوی غروری که آن را بشکند

... و خدا عظیم بود و خوب و پر اقتدار و مغرور ...

اما کسی نداشت !

و خدا آفریدگار بود

و چگونه می توانست نیافریند ؟

زمین را گسترد

و آسمانها را بر کشید

کوه ها برخاستند و رود ها سرازیر شدند

و دیارها آغوش گشودند و طوفانها برخاست

و صاعقه ها در گرفت و باران ها و باران ها و باران ها ...

گیاهان روییدند و درختان سر بهم دادند و مراتع سرسبز پدیدار گشت و جنگل های خرم سر برداشتند

حشرات بال گشودند و پرندگان ناله برداشنتد و ماهیان خرد سینه ی دریاهارا پر کردند

و قرن ها گذشت و می گذشت و درختان گونه گون . گل های رنگارنگ و جانوران ...

" در اغاز هیچ نبود ... کلمه بود و آن کلمه خدا بود .. "

و خدا یکی بود و جزا خدا هیچ نبود

و با نبودن چگونه توانستن بود ؟

و خدا بود و با او عدم بود

و عدم گوش نداشت ...

حرف هایی هست برای گفتن

که اگر گوشی نبود نمی گوییم

و حرف هایی هست برای نگفتن .. حرف هایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورند

حرف های خوب و بزرگ و ماورایی همین ها هستند

و سرمایه ی هرکس به اندازه ی حرف هایی است که برای نگفتن دارد

حرفهایی بی قرار و طاقت فرسا

که همچون زبانه های بیتاب آتش

کلماتش هر یک انفجاری را در بند کشیده اند

اینان در جستجوی مخاطب خویشند

اگر یافتند آرام می گیرند

و اگر نیافتند روح را از درون به آتش می کشند و هر لحظه حریقهای دهشتناک و سوزنده ای در درون بر می افروزند

و خدا برای نگفتن حرفهایی بسیار داشت ..

درونش از انها سرشار بود

و عدم چگونه می توانست مخاطب او باشد ؟

و خدا بود ... جز خدا هیچ نبود ... در نبودن نتوانستن بود ... با نبودن تنوان بودن

و خدا تنها بود ...

هر کس گمشده ای دارد و خدا گمشده ای داشت ......

بر گرفته از : گفتگو های تنهایی / دکتر علی شریعتی