عشق

به نام عشق

«این  صدای  تپش  قلبم  نیست

درحسینه ی دل سینه زنی ست»

     و این بحر طویل است...*

عصر یک جمعه ی دلگیر

دلم گفت بگویم بنویسم که چرا عشق به انسان نرسیده است؟

چرا آب به گلدان نرسیده است؟

چرا لحظه ی باران نرسیده است؟

وهر کس که در این خشکی دوران به لبش جان نرسیده است
                                                            
                                                                                 به ایمان نرسیده است
                                                                                                    
                                                                                                                       و غم عشق به پایان نرسیده است.

بگو حافظ دلخسته زشیراز بیاید،

                                              بنویسد که هنوزم که هنوز است چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است ؟


                                                                                                                                            چرا کلبه احزان به گلستان نرسیده است؟

دل عشق ترک خورد،

                                        گل زخم نمک خورد،

                                                                          زمین مرد،
  
زمان بر سر دوشش غم و اندوه به انبوه فقط برد،فقط برد،  

                                                                               زمین مرد، زمین مرد ،

خداوند گواه است،دلم چشم به راه است،

                                                       و در حسرت یک پلک نگاه است،

                                                                ولی حیف نصیبم فقط آه است و همین آه خدایا برسد کاش به جایی،

                                                                                                                                                    برسد کاش صدایم به صدایی...