با هم بیندیشیم

دیروز ظهر تو سالن غذاخوری شرکت نهار مرغ بود.چون  به اندازه کافی مرغ بدنمون تامین شده بود و نظر به کمبود شدید ویتامین املت در بدن بعد از دو قرن متمادی دوری از آشپزی ،با تلاش مضاعف و همت مضاعف.املتی بس لذیذ مهیا کردیماز قضای بد روزگار، رئیس شرکتمان نیز به دلیل سرریز مرغ بدن و کمبود املت ، لنگ لنگان و بوکشان به خوابگاه امده و در نقش انگل ایفای نقش نمود.

در حین تناول ماکولات بودیم که رئیس مان تلویزیون را روشن نموده و چون طبق معمول ، انتن تی وی مان درون حوزه علمیه افتاده وتمام شبکه هایمان را روحانیون مبارز به تصرف درآورده اند.و از آنجایی که بر خلاف رئیس قبلیمان که خیلی مذهبی بود،نیو رئیسمان اصلا بویی از اسلام و مسلمانی نبرده بودو فقط بوی املت ما را از شانصد فرسخی تشخیص داده بود.زبان به تکریم گشود.

ابتدا روحانیون را مورد لطف و عنایت خویش قرارداد و سپس نظری اندر صورتمان انداخت - به خیال خام خود.نگاه عاقل اندر سفیه-و سوالی به این مضمون از ما بپرسید:

من در رشته عمران مشغول به کار می باشم و بعد از هر پروژه می توان کارنامه ام را به عینه مشاهده نمود و نتیجه کارم همان پروژه تحویلی و کار انجام شدمان همان جاده ای است که ساخته ایم یا سدی که احداث نموده ایم

و اما نتیجه کار این برادران دینی ات چیست ؟آیا روز به روز یا طی هر دوره خاصی به برادران دینی و عربیت اضافه می گردد.

ما نیز نگاهی همچون نگاه عاقل اندر سیفیه بر او انداختیم و گفتیم.بووووووووووووق

شما چه جوابی به این مهندس عمران می دهید؟

به 300012 پیامک بزنید.از هفت نفر از کسانی که بدترین جواب را بدهندجوایز نفیسی اخذ خواهد شد.

پ نوشت 1:با توجه به کمبود شدید ویتامین مرخصی بدنمان دو روز به مرخصی استحقاقی می رویم.

پ نوشت 2: ده روز از برنامه بووووووووووووق با موفقیت صد درصدی سپری شد.