خاطره

مثل همیشه خاطره می کوفت بر سرم 

 تا باز هم روانه شوم سمت دفترم 

 در فکرهای آبکی ام گیر کرده ام 

 حتی تو را از عشق خودم سیر کرده ام 

 امشب تو نیستی که مرا زیر و بم کنی 

 امشب تو نیستی که به قلبم ستم کنی 

 حال مرا دوباره از عشقت به هم بزن  

بر شیشه های عینک خود قاب غم بزن 

 غم آمده به زخم نگاهم نمک زده  

چون بند بند ثانیه هامان کپک زد ه  

این قلب زخم خورده امانم نمی دهد 

 این عقل کور راه نشانم نمی دهد 

 ای کاش چشمهات مرا هم زبان نبود 

 اینقدر باجنون ، دلم مهربان نبود 

 حالا دهان که باز کنم اشک می شود 

 انگار حرف هات همش کشک می شود 

 حالا دوباره ساحل و دریا موازی اند 

 حتی کلاغ و باغچه از درد راضی اند 

 یادم نبود اینکه تو دیگر پرنده ای 

 من عاشقم؟ نه خیر ! چه حرف زننده ای!  

با قلب زخم خورده ی در حال انفجار 

 در کوپه های خاطره هستیم هم قطار