یک روز تو می آیی

یک روز تو می آیی و من غرق سوالم
از عرش خداوند ندیدی  به  چه حالم؟
گفتند که می آیی و آسوده به خوابیم
عمریست که من خوابم و در شهر خیالم
اینجا همه زاهد ،همه از جنس خدایند
آفت  زده  از  زهد  و  ریاء  تازه  نهالم
با نام تو در معبد و بتخانه نشستند
من،  کور  و کر  و  ساکت  و  لالم
دنیای دروغ و ستم و جهل همینجاست
آیا تو خبر داری از این گوشه ی عالم؟
کافر شده ام؟ نه به خدا  غرق  نیازم
گل دسته ی ایمانم و بی صوت بلالم
دیگر به دلم شوق نویدی نماندست
ای منجی عالم تو  بیا رو  به  زوالم