چه زیبا میگفت مترسک:

وقتی نمیشود رفت،

همین یک پا هم اضافیست

زندگی

قلابت را

بدون طعمه بینداز ،

اینجا پر است از ماهیانی که

از زندگی سیر شده ان

بر آنچه گذشت و آنچه شکست و آنچه نشد و ... حسرت نخور، زندگی اگر آسان بود با گریه آغاز نمی شد

امید

و چقدر تازگی دارد برایم  

  روزهایی  

      که 

      به امید آمدن کسی دلخوش نیستم 

        و 

          شب هایی 

         که 

 از نیامدنش دلگیر نمیشوم...  

    بی کسی هم عالمی دارد

تنهایی

باور کردم 

        تنهایی را 

                  وچقدر  

                          دلم کسی را نمیخواهد امشب